[My Vacation in Korea] - #DAY5

23.05.2017

5 วันแล้ว ... แป๊บๆ ก็จะครบหนึ่งวีคที่มานอนอ้วนกลิ้งไปมาที่เกาหลีแล้ว
วันนี้ตั้งใจว่ายังไงต้องได้ไปทำซิมการ์ดโทรศัพท์มือถือ (เมื่อวานก็ตั้งใจนะแต่ไปไม่ถึง)
ยังไงวันนี้ก็ต้องได้เพราะตอนเย็นมีนัดกับรุ่นน้อง ถ้าไม่มีซิมการ์ดจบแน่ๆ

ตอนแรกนึกว่าทำได้ง่ายๆ ที่แถวที่พัก ที่พักอยู่ย่านชินชน มีร้านโทรศัพท์เครือข่าย Olleh อยู่สองสามที่ แต่พอไปถามเขาก็บอกให้ไปฮงแด ประตู 2 เพราะเรามีแค่พาสปอร์ต เขาทำให้ไม่ได้ ตอนแรกนึกว่าจะง่ายๆ เดินออกมาปากซอยที่พัก ทำแป๊บๆ แล้วกลับมานั่งๆ นอนๆ ที่ห้องได้ ... แต่สุดท้ายก็ต้องดึงร่างตัวเองออกไปฮงแดจนได้

แน่นอนว่าสำหรับเรา การไปฮงแดนั้น เดินไปตลอดจ้า ...ฮ่าๆ เดินเล่นไปด้วย ออกกำลังไปด้วย เราชอบบรรยากาศที่ประเทศนี้ ไม่ต้องทำอะไรพิเศษหรือไปไหนไกลๆ แค่เดินไป เดินมา ก็โอเคแล้ว อารมณ์ดี ... เวลาไปไหนมาไหน ถ้าพอจะเดินได้ ก็ชอบที่จะเดินมากกว่า

พอมาถึงประตู 2 ปรากฏเราหาร้านไม่เจอ วนถามคนนู้นคนนี้ไปทั่วเลย สุดท้ายก็เจอ เจอแบบนาทีสุดท้าย ค่าเสียหายการทำไม่ถึง 3หมื่นวอน แต่พอใจมากๆ หลังจากได้ซิมก็รีบบึ่งไปขึ้นรถไฟ เพื่อไปตามนัดที่สถานีคอนแด ... บรรยากาศในรถไฟใต้ดินที่เกาหลีก็เป็นอีกหนึ่งอย่างที่เราคิดถึง ฮ่าๆ ... นั่งยาวๆ ไป 30 นาที จนถึงคอนแด

คอนแดเป็นย่านของมหาวิทยาลัยคอนกุก นักศึกษาย่านนี้เลยเยอะมาก มากจริงๆ ร้านอาหาร ร้านเหล้า ร้านเสื้อผ้า ร้านเครื่องสำอาง มีเยอะกว่าชินชน แต่ละร้านก็น่าเข้าไปนั่ง เข้าไปลองทั้งนั้น

รายการที่คอนแดของเราเริ่มต้นที่ร้านซุนแด คือมันไม่ใช่ซุนแดแท้ๆ แต่มันเป็นการเอาซุนแดมาทำแกง แล้วใส่ไส้ลงไป ไม่รู้เขาเรียกว่าอะไร แต่พึ่งเคยเห็นครั้งแรก ร้านที่ไปก็ใหม่มากแต่คนเยอะ พอค่ำๆหน่อยคนจะเริ่มมาต่อแถวแล้ว  จบของคาวไม่ต่อของหวานก็กะไรๆ ปิดท้ายโปรแกรมที่คอนแดด้วยความหวานของโซจูองุ่น  ฮ่าๆ หวานมาก... กลับมาถึงชินชน พร้อมนอนเลยจ้าา...

วันนี้ก็จบลงเช่นนี้แล

วันพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน

วันนี้ฝันดีจ้าา...

รอบนี้ไม่มีรูป ㅠㅠ

[My Vacation in Korea] - #DAY4

22.05.2017

วันที่ 4 แล้ว ...เย่!

วันนี้ทำไรบ้างนะ ... วันนี้ได้ส่งงานแล้วววว.. แต่งานใหม่ก็เข้ามาเช่นกัน 5555555
พักเรื่องของงานไว้ที่ตรงนั้น กลับมาที่วันนี้เราทำอะไรบ้างดีกว่า

เริ่มต้นวันด้วยการกินนมถั่วขาว มีความเฮลที้มากกกกกก แต่มันจบตรงที่ หิวแต่ขี้เกียจออกห้องเลยเดินไปต้มมาม่านี่แหละ ความเฮลที้มันจบลงที่ตรงนั้น

รามยอนหม้อนี้เราต้มแค่ครึ่งห่อเอง แต่กินกะข้าวอีกถ้วย เพื่ออะไร ฮ่าๆ ... เป็นรามยอนฟรีที่หอนี่แหละ หลังจากถ้วยนี้ก้ตั้งใจออกไปเดินเล่นโซนฮงแด จริงๆ วันนี้ตั้งใจจะไปทำซิมการ์ดที่ฮงแด แต่ว่าโดนเพื่อนเท ฮือออออ... แล้วก็เลยขี้เกียจไปเลย ก็เลยไม่ไป แต่ตอนเย็นก็เดินจากชินชนไปฮงแด ชิวๆ ไป กะไปหาอะไรกินข้างหน้า ความอยากอาหารเมื่อวานคือ ขอไม่เอาแป้ง ไม่เอาข้าว อยากกินความเนื้อ 

ระหว่างทางที่เดินเจอสถานที่ใหม่ๆ ผ่านไป 2 ปีเอง แต่อะไรหลายอย่างเปลี่ยนแปลงไปมาก โซนนี้เป็นโซนสวนสาธารณะ เป็นที่นั่งชิว น่าถ่ายรูปแห่งใหม่ ใกล้บ้าน ย่านชินชน ไว้วันหลังจะมารีวิวให้อ่านค่ะ 

สุดท้ายเดินไปจนถึงฮงแด อยากกินทุกร้านเลยจ้า แต่กินเดินเข้าไปไม่ได้สักอย่าง เพราะไอ้ที่อยากกินเขาไม่ให้กินคนเดียว ดราม่ามากกกกกก เป็นวันที่ดราม่ามากจริงๆ และค้นพบความลำบากในการอยู่ที่นี่ การมาคนเดียวมันลำบากในการหากินที่เกาหลีมากจ้า ... ใจจะขาด เงินมีเยอะแค่ไหน แต่ถ้ามีคนเดียว แกก้อดเว้ย!! 

สุดท้ายก็เดินจากฮงแดกลับไปยังชินชน เดินผ่านทุกร้านด้วยความทรมาน ได้กลิ่นหอมๆ เกรียมๆ ของเนื้อแต่ก็ทำได้เพียงแค่ยืนมอง กลืนน้ำลายและเดินผ่านไป พร้อมกับตะโกนในใจว่าสักวัน สักวันต้องเป็นวันของฉัน ...

จนในที่สุด เราก็มาตายรังร้านอาหารแถวที่พัก .. (อ้าวแล้วแกเดินไปทำไมตั้งไกล -__-) เมนูของเราวันนี้ก็คือ หัวหมู !!! ก็สั่งมาแบบงงๆ แต่ ณ จุดนั้นคือแบบ ไม่เอาข้าว ไม่เอาแกง อยากกินเนื้อแห้งๆ กะหอม กะกิมจิ ... เอ้ออันนี้ก็ได้ แล้วมันก็ไม่เลวนะ โอเคเลย กินเกลี้ยง กิมจิอร่อยมากก เสียหายไป 5000w หรือ 150 บาท ไทย . 

จบจากมื้อนี้นึกว่าจะไม่อิ่ม แต่อิ่มมาก ... กลับห้อง จัดการชีวิต อ้าวนอนนนน...

จบไปอีกหนึ่งวัน ไหนๆ ความน่าตื่นเต้น นี่วันที่ 4 แล้วนะ ฮ่าๆ 

พรุ่งนี้ตั้งใจจะไปทำซิมการ์ด  มารอดูกันว่าพรุ่งนี้จะรอดไหม 

ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ฝากอะเกน <3

https://www.facebook.com/sogangbychickimilk/?ref=bookmarks

[My Vacation in Korea] - #DAY3

21.05.2017
ออกจากห้อง เพื่อนใหม่ และซุนแด



เย้ๆ วันที่ 3 แล้ว ...เรายังไหวๆ
วันนี้กับเมื่อวานไม่ได้ต่างอะไรมาก เพิ่มเติมคือได้ออกไปข้างนอกแล้ว ...
หลังจากที่ตั้งใจจะเคลียร์งาน (อีกแล้ว) แต่ก็ตั้งใจจะออกไปข้างนอกเหมือนกัน ออกไปข้างนอกในที่นี้คือ ออกไปนอกห้อง ไม่ได้ออกไปเที่ยวอะไรนะ 55555  ยังอยู่ในภาวะงานไม่เดิน ไม่กล้าออกไปไหน ไม่สบายใจ ...

เริ่มวันด้วยการเปิดคอม แต่ท้องหิวทนไม่ไหวจึงต้องอาบน้ำเพื่อออกไปหาอะไรกิน
ตอนแรกตั้งใจจะไปหาอะไรกินที่อีแด แต่พอไปก็เฉยๆ ไปหมด สุดท้ายก็กลายเป็นเดินเล่นดูเสื้อผ้าแถวอีแดสะงั้น และจบด้วยการไม่ได้กินอะไร แต่สอยเสื้อมา 1 ตัว (ความชะนีนี้ชนะความหมูได้ด้วย)

หลังจากนั้นเดินกลับมาย่านชินชน ร้านก็ยังไม่ค่อยเปิด น่าจะเพราะว่าเป็นวันอาทิตย์ด้วย
เราเลยรีบเดินกลับมาเคลียร์งาน แต่ระหว่างทางก็แวะ GS25 (อีกแล้ว) คอนเซปต์ในการอยู่ที่นี่คือ "หิวเมื่อไหร่ก็แวะมาจีเอสยี่สิบห้า" ได้นมรสใหม่มา เป็นนมเปรี้ยว โปรโมชั่นอีกแล้ว ซื้อ 3 กล่อง 2400 วอน และได้คิมบับโง่ๆ มาอันนึง แล้วรีบบึ่งกลับมาทำงาน

สำเร็จนมไป 1 กล่องพร้อมคิมบับ ราคา 1500 วอน ตอนแรกนึกว่าจะกินเหลือ ที่ไหนได้ก็เหลือนะ เหลือพลาสติกที่ห่อน้องเขามา ... ซัดๆ ไปให้หมดแล้วก็เริ่มเคลียร์งาน 

พอตกเย็นมาได้รับสายจากเพื่อนคนไทยนี่แหละ ชวนออกไปข้างนอก...ออกเลยดิรออะไร ไปชินชนเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือคนเยอะมากกก มหาศาลเลยก็ว่าได้ ต่างจากตอนสายๆ บรรยากาศที่คุ้นชินก็กลับมา ... 

แต่ก่อนออก เราเปิดนมกินกล่องนึง เป็นนมแฝดกะน้องงาดำเมื่อวาน แต่วันนี้เป็นสีขาว ที่นางเขียนบอกว่า ไม่มีน้ำตาล ...หืมมม แต่พอกินก็มีความหวานนะ แต่ก็อร่อย ชอบอีกแล้ว ฮ่าๆ 

วันนี้เราได้รู้จักเพื่อนใหม่หนึ่งคน ที่จริงต้องบอกว่าพี่ใหม่หนึ่งคน นั่งคุย นั่งเม้ามอยกันนานมาก ราวกับว่าแบบรู้จักกันมาแรมปี มีประโยคนึงที่พี่เขาบอกเรา "ทุกการเปลี่ยนแปลง จะนำเราไปสู่สิ่งที่ดีกว่าเสมอ อย่ากลัว"  เป็นประโยคที่เราฟังแล้วขนแอบลุก อาจจะเพราะมันตรงกับโมเม้นชีวิตในช่วงนี้ 

หลังจากนั้นก็พาพี่เขาไปกินซุนแด อาหารโปรดของเรา มารอบนี้ก็ยังไม่ได้กิน กะว่าพาพี่เขาไปด้วย ตัวเองไปจัดด้วย ถ้าใครเห็นในเพจก็เป็นตามนั้นเลย ...

ความรู้สึกที่ได้กินซุนแดร้านข้างทาง เป็นความรู้สึกที่หาจากที่ไหนไม่ได้ (เพราะที่อื่นไม่มีขาย) และเป็นความรู้สึกที่บอกเราว่า "แกๆ แกมาถึงเกาหลีแล้วเว้ย" ฮ่าๆๆๆ

วันนี้ก็จบแบบเดินลากพุงที่แบบโคตรๆ จะแน่นกลับห้อง แล้วนอนอืดไปในที่สุด ส่วนงานนั้นก็เป็นเรื่องของวันพรุ่งนี้

ไม่รู้มีคนติดตามรออ่านมากน้อยแค่ไหน ... บอกเราได้ที่คอมเม้นท์นะคะ :)
และฝากเพจ https://www.facebook.com/sogangbychickimilk/?ref=bookmarks

เจอกันพรุ่งนี้!!!

[My Vacation in Korea] - #DAY2

[My Vacation in Korea] - #DAY2

20.05.2017

ต้องรีบก่อนจะขี้เกียจไปมากกว่านี้ ...
ในส่วนของวันนี้นั้นไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเลย เพราะตั้งใจจะเคลียร์งานที่แบกมาทำให้เสร็จ
ความจริงแล้วนอกจากมาตะลุยกิน เราก็ตั้งใจมาเปลี่ยนบรรยากาศการทำงาน ไม่ได้มีอะไรน่าตื่นเต้นเป็นพิเศษเลย (555555)

วีคเอนท์นี้ตั้งใจจะเคลียร์งานให้เสร็จแต่พอเอาเข้าจริงก็ยังไม่เสร็จอยู่ดี ฮืออ..(ในขณะที่อัพบลอกงานก็ยังไม่เดิน)

วันนี้ทั้งวันไม่ได้ออกไปไหนเลยค่ะ สาบาน อยู่ในห้องพักและห้องครัวของที่พักเท่านั้น
ทั้งวันกินอยู่แค่นี้  ...เริ่มต้นวันด้วยนมหนึ่งกล่อง ต้องบอกก่อนว่านี่เป็นคนที่ชอบนมประเทศเกาหลีมาก ลองมันมาทุกแบบ ทุกรส จะเป็นคนที่ตื่นเต้นกับการได้เห็นว่ามีนมแบบใหม่ๆ มาเพิ่มในชั้นวางนมของตู้เย็นที่ GS25

นมกล่องนี้เป็นนมรสงา รสชาติอร่อยเลยล่ะ ชอบเลย...ซื้อมาจาก GS25 แถวที่พักเมื่อคืนก่อน ราคาปกติ 1200w แต่มีโปรโมชั่น 3 กล่อง 2400w เสร็จหมูเลย ซื้อมาเลย 3 กล่อง

หลังจากได้นมแล้วก็มานั่งปั่นงาน ปั่นไป อืดไป เถลไถลไปทางนู้นบ้าง ทางนี้บ้าง งานก็เสร็จไปบ้างแต่ก็ยังไม่ทั้งหมด จนหิวอีกครั้ง สเตชั่นต่อไปคือ สตรอว์เบอร์รี่... ไม่คาดหวังว่าจะได้เห็นสตรอว์เบอร์รี่ในช่วงนี้ แม้ลูกจะเล็กแต่รสชาติยังหวานฉ่ำเหมือนเดิม  กล่องนี้ซื้อแถวชินชน ราคา 3000w (90 บาท) 

ไม่ได้ตั้งใจจะลดน้ำหนักใดๆ แต่ด้วยสภาพและจิตใจในวันนี้ไม่มีอารมณ์ทำอะไรใดๆ แม่กระทั่งออกไปหาซื้อ หากินอะไรทั้งนั้น ... ฮือออ ทำให้เราเดินไปเปิดหม้อหุงข้าวของที่พัก  ที่พักแห่งนี้จะมีบริการรามยอนและข้าวฟรี ข้าวก็ไม่ใช่ข้าวธรรมดา เป็นข้าวสีม่วง ... เฮลที้ไปอีก 

แอบพกหมูหยองมาจากไทยด้วย (ความจริงจะเอาไปฝากเพื่อนเกาหลีแต่ไม่ไหวแล้วขอประทังชีวิตตัวเองก่อน) 

วันนี้ทั้งวันก็กินอยู่แค่นี้และนมเพิ่มอีก 1 กล่อง ... เป็นอันจบ หนึ่งวันโง่ๆ ของแท้

หนึ่งวันโง่ๆ นอนโง่ งานไม่เสร็จของจริง มีใครจะให้ขี้เกียจกว่านี้อีกไหม ... ㅠㅠ  

ส่วนพรุ่งนี้วางแผนไว้ว่าต้องออกบ้าน ยังไงก็ต้องออก เพราะไม่เหลืออะไรกินแล้ว แต่จะได้ออกไปไหนนั้น  ต้องลองติดตาม ... (ความจริงคือก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองจะไปไหน)

[My Vacation in Korea] - #DAY1

สวัสดีชีวิตช่วงเบรคพักยาว ... หลังจากไม่ได้มาเกาหลีเกือบสองปี
เบรคยาวของชีวิตช่วงนี้เลยตัดสินใจแบกกระเป๋า(น้ำหนัก 19 กิโลกรัม) มาเปลี่ยนบรรยากาศที่นี่
หลังจากนั้นเลยตัดสินใจ challenge ตัวเองด้วยการเขียนไดอารี่ บันทึกชีวิตรายวันที่นี่
และหวังว่าจะทำได้ครบทุกวัน (5555555)
ตั้งใจจะเขียนเล่าว่าชีวิตวันนึงทำอะไรที่นี่บ้าง ... ใช้เงินไปเท่าไหร่บ้าง ... บลาๆ
บอกไว้ก่อนว่า ไม่ได้ปแพลนหรือวางแผนมาเที่ยวที่ไหนอะไรเป็นพิเศษทั้งนั้น
Unplanned Trip ของจริง

ขอยังไม่บอกว่าจะอยู่กี่วัน ค่อยๆ ตามกันไปดูนะคะ :)

DAY1 : Start !!

19.05.2017
วันแรกเริ่มตั้งแต่เที่ยงคืน คือการมารอเข้าแถวเช็คอินเพื่อบินมายังเกาหลีใต้
แค่วันแรกก็สนุกแล้ว เพราะเจอไฟล์ทดีเลย์ไป 3 ชั่วโมง ... จากเที่ยวบิน ตี3 กลายเป็นเที่ยวบิน (เกือบ)  6 โมงเช้า
สรุปคือ ร่างกายขาดน้ำ ขาดอาหารไปราวๆ 12 ชั่วโมง และแทบไม่ได้นอน พอนอนไปสักพักมาเรียกให้เปลี่ยนเครื่อง พอจะนอนอีกทีเรียกให้ขึ้นเครื่อง พออยู่บนเครื่องก็หลับๆ ตื่นๆ กว่าจะถึงก็ปากแห้ง ไส้กิ่วหมดเรียวแรงจนตอนนั่งอยู่บนเครื่องวางแผนไว้กะหลุดพ้นจาก ตม.(จุดสำคัญ) ออกมาได้จะวิ่งไปมินิมาร์ทที่ใกล้ที่สุดเพื่อหาอะไรกิน แต่...

กลับมาที่ด่านตม. อันเลื่องชื่อ
ก่อนหน้าที่เราจะมามันมีประเด็นใหญ่ที่ไทยอ่ะเนาะ มันก็ทำให้คนที่ไม่เคยกลัว ตม. เกาหลีแบบเรา เกิดอาการกังวลขึ้นมาเฉย ไม่กังวลหน่อยด้วย กังวลมาก ... ตม. มองหน้าหนูแล้วจะรู้ไหมคะ ว่าหนูไม่ได้มาขายนะคะ หนูมาซื้อกิน เมนูในใจที่อยากแดรกของหนูเยอะมากค่ะ ได้โปรดอย่าจับผิดหนูเลย

แม้ว่าจะบริสุทธิ์ใจแต่พอเอาเข้าจริงก็แอบตื่นเต้นและตื่นกลัว พอก้าวที่เดินเข้าไปหา ตม. และยื่นพาสปอร์ตนั้น หัวใจมันเต้นแรงขึ้นมาเฉย แบบรัวเร็วมากจนตัวเองยังตกใจ ตอนแรก ตม. ไม่ได้ถามอะไรเลย มีแค่ยื่นพาสปอร์ตมาเทียบกับหน้าเรา (เอิ่มมม.. นั่นหนูจริงๆค่ะพี่ตม.) แล้วก็เปิดให้เราแสกนนิ้ว แต่พอแสกนนิ้วเสร็จก็ใช่ว่าเราจะปลอดภัย ขั้นรอดชีวิตมันอยู่ที่การได้ยินเสียงและเห็นภาพ ตราปั๋มในมือถือของพี่เขา ประทับตราลงไปให้เราค่ะ ... เหมือนจะเรียบร้อยแล้วใช่ไหม แต่เรายังไม่ได้ยินเสียงนั้น จนกระทั่ง ตม. ถามเราเป็นภาษาเกาหลีว่าพูดเกาหลีได้เหรอ ? (เคยได้ยินมาว่าถ้าโชว์เกาหลี ตม.ก็จะสงสัยว่ามาทำงาน) ณ จุดนี้แบบใจที่โล่งไปนิดนึงมันเลยกลับมาแน่นอีกครั้ง แล้วคือยังไงต้องตอบเป็นเกาหลีไหม เราก็เลยตอบเขาไปเป็นภาษาเกาหลีว่าเคยเป็นนักเรียนที่นี่ เขาก็รัวมาหลังจากนั้นแย๊บๆ เลยว่า มาทำอะไร มากี่วัน ... โอ้โหวเอาเข้าจริง ตกใจอยู่ไม่น้อย เพราะตลอดการเข้า ออกประเทศนี้ไม่เคยโดน ตม. ถามอะไรเลย และสุดท้ายเสียงและภาพที่เรารอคอยก็มาถึง ...มันเกิดขึ้นอย่างช้าๆ จิขาดใจ...และทันใดนั้นเสียง  "ปั๊ก" ที่รอคอยก็ดังขึ้น และเราก็รอดปลอดภัย ออกจาก ตม. มาอันนยองเกาหลีอีกครั้งได้ ฮืออออออ ....

ทำไมจู่ๆ ตม. ถามเราเป็นภาษาเกาหลีนะหรือ ... น่าจะเป็นเพราะช่องที่อยู่ใบขาเข้าประเทศ เราเขียนเป็นภาษาเกาหลี  ㅠ ㅠ ต่อไปเราจะไม่เขียนเป็นเกาแล้วจ้า สาบาน เพราะจุดนั้นมันโคตรของโคตรตื่นเต้น

หลังจากออกจากทุกด่านมาแล้ว ถึงเวลาไปที่พัก ก่อนไปก็ต้องไปหาซื้อบัตร T-Money แผนที่วางไว้บนเครื่องคือ จะไปมินิมาร์ทที่ใกล้ที่สุดเพื่อซื้อ T-Money และจะหาของกิน แต่ ณ จุดที่ได้ทีมันนี่มาอยู่ในมือปุ๋บ ...อินี่ลืมความหิวกระหายอดอยากที่ทนแบกมาตลอด 12 ชั่วโมงไปหมดเลย รู้สึกตัวอีกทีว่าหิวก็ตอนขึ้นไปนั่งในรถไฟแล้วเห็นครอบครัวข้างๆ เขากินนมกับคิมบับกันนั่นแหละ เป็นอันว่าต้องอดทนแบกรับความหิวนี่ไปอีกชั่วโมงกว่า จนมาถึงที่พักแถวสถานีซอกัง พอมาถึงที่พัก อาจุมม่าดูแลหอไม่อยู่อีก เพราะนัดกับคุณป้าไว้ตอนเช้า แต่เครื่องดีเลย์จนมาถึงบ่ายแก่ สุดท้ายจึงทำได้เพียงแค่ทิ้งกระเป๋าไว้ที่ห้องพัก (โชคดีที่ป้าเปิดห้องไว้ให้) และหอบชีวิตกะพลังงานที่โคตรจะติดลบออกมาหาอะไรกิน

และมื้อแรกของการมาเกาหลีครั้งนี้คือ ...แต๊น แต่น แต๊นน... ซุนแดกุก (순대국) เป็นร้านซุนแดที่รักมากและฝากชีวิตไว้ตอนมาเรียนเมื่อสองปีก่อน มันคือเดอะเบสท์ซุนแดกุกอินมายไลฟ์ ตอนได้ตักเข้าปากคำแรกเหมือนน้ำตาจะไหล ทั้งหิว ทั้งอร่อย ทั้งคิดถึง มาหมดฟีลลิ่งในยามหิวโหย และมันก็อร่อยจนเรากินเกลี้ยงไม่เหลือจริงๆนะ อิ่มแบบแน่นพุง เดินอืดออกมาเลย

หลังจากกินซุนแดเสร็จก็ตั้งใจจะไปทำซิม ตอนแรกไปที่สาขาแถวชินชนแต่เขาไม่ทำให้ ถ้าไม่อยู่ระยะยาวววว เลยต้องไปสาขาแถว ม.ซอกังแทน แต่นี่ก็ไม่รีบเดินเอื่อยๆ ดูโน่นนี่นั่นไป จนกระทั่งไปถึง Olleh สาขาแถวซอกัง เขาก็บอกว่าทำให้ไม่ทันแล้ว เพราะกำลังจะปิดระบบ ต้องไปทำที่ฮงแด เพราะที่นั่นเปิดถึงดึก แต่ก็ต้องไปให้ทันภายใน 30 นาที แล้วด้วยความขี้เกียจไม่อยากไปไหนแล้ว รู้สึกเหนื่อยล้าร่างกายจึงไม่ไปแม่งแล้ว ไม่ใช้ก็ได้ ไว้มาวันหลัง แม้พนักงานจะบอกว่า เสาร์ อาทิตย์ ไม่ทำการ... แต่เราก็ไม่แคร์ เพราะเราเป็นคนขี้เกียจและง่วง พอเรานกจากการทำซิมการ์ด เราก็เลยไปหาอะไรกิน (อ้าวไหนว่าง่วง ไหนว่าเหนื่อย) ก็เพราะกินคาวไม่กินหวานมันสันดานไพร่ เราก็เลยต้องจัด เลยไปจบที่ไอติมของ Baskin Robbin ตอนสั่งไม่คิดว่ามันใหญ่ พอมันออกมาโคตรจะใหญ่ก็ตกใจมาก แล้วยังไง ใหญ่แล้วยังไง ใหญ่แล้วก็กินหมด (วิถีหมู)

หลังจากนั้นก็หาเรื่องเดินย่อย สำรวจบรรยากาศชินชนที่แสนคิดถึง (ความจริงคือสำรวจร้านอาหาร) ...มีหลายอย่างที่เปลี่ยนไป ร้านที่เคยกินบางร้านหายไป ร้านใหม่โผล่มาแทน บางร้านรักมาก ฮื่อๆ ก็จิ้มๆ จำๆ ไว้หลายร้าน ขอพี่ไปนอนก่อนแล้วเดี๋ยวพี่ออกมากินนะ วันไหนสักวัน


มาๆ มาหอได้แล้ว คุณป้ารอแล้วจ้า ... ก่อนจะเข้าห้องไปอีกรอบ จ่ายเงินเคลียร์กับป้าก่อนเลยจ้า
ค่าห้องไป ค่ามัดจำไป ค่าผ้าห่มป้าก็ขอ ... ตอนแรกคิดว่ามีเงิน พอจ่ายก็รู้เลยว่าจนมาก ฮื่อฮือ

และห้องที่เราจะหลับนอนอืด พักพุงก็เป็นเช่นนี้ ...

มันอาจจะใหญ่ๆ หน่อย เพราะเป็นห้องสำหรับ 2 คน ที่ก็นอนคนเดียว ... ชอบห้องมาก รู้สึกแบบโอ้วยิ่งใหญ่ต่างจากที่เคยอยู่สมัยก่อนๆ

พอจัดของเสร็จนิดหน่อย ได้อาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟันให้สบายกายใจ ก็ออกมาซื้อของเล็กน้อย ณ จุดนั้นแบตเตอรี่ชีวิตต่ำมาก ต้องการนอน แต่ก็ต้องออกไปซื้อของใช้ ของกิน พอได้กลับมาถึงห้อง หัวก็ถึงหมอน หลับตายไปเลยชีวิต

และ #DAY1 ก็จบแบบนี้แล ...
ตอนแรกก็ยาวแล้วอ่ะ เพราะอะไร เพราะยังไม่ขึ้เกียจไง แต่ตอนต่อไปนั้น ... ไม่รู้จะเป็นเยี่ยงไร
ฝากติดตามด้วยแล้วกันนะคะ <3