[Study in Sogang] - เยี่ยมโรงอาหารที่ซอกัง

วันนี้จะพามาเยี่ยมโรงอาหารของม.ซอกัง

บอกก่อนเลยว่าครั้งแรกที่เข้ามาใช้บริการโรงอาหารที่นี่ งงมาก เพราะมันค่อนข้างเป็นระบบและทันสมัยมาก ...

เข้ามาถึงโรงอาหาร อันดับแรกเลยต้องมาส่องก่อนว่าวันนี้มีเมนูอะไร ปกติแล้วเมนูจะเปลี่ยนไปทุกวันไม่ซ้ำกัน ราคาก็จะอยู่ที่ 1800 วอน - 3500 วอน ... ถูกกว่าข้างนอกเยอะมาก ส่วนเรื่องรสชาตินั้น ... ตัดสินกันเอาเองเนาะ

เลือกเมนูได้แล้วก็ถึงเวลาไปรับซื้อคูปอง โรงอาหารที่นี่ไม่ได้ต่อแถวซื้อคูปองแบบบ้านเรา ที่นี่เป็นแมชชีน สามตู้ตั้งเด่นเป็นสง่า เลือก! 

 กดเลือกเมนูเรียบร้อยแล้ว ก็รับคูปอง

วันนี้เลือกกินเมนู 2500 วอน ประมาณ 75 บาทไทย เป็นเมนูราคายอดฮิตที่เด็กที่นี่ทานกัน ได้คูปองมาแล้วก็ถึงเวลาเดินเข้าไปในโรงอาหารจริงๆ กันสักที ... 

โรงอาหารที่นี่ไม่ใหญ่มาก เป็นระเบียบเรียบร้อย จัดเป็นสัดส่วน และทุกคนเข้ามาเพื่อทานอาหารกันจริงๆ เราไม่เคยเห็นบรรยากาศการจองโต๊ะหรือการเอาการบ้าน งาน มาทำกันในนี้ ...เรามาเพื่อกินกันจริงๆ เนาะ :) 

นี่เป็นส่วนของร้านอาหารที่(ปกติ)เราต้องมาต่อแถวเพื่อรับอาหาร แต่วันนี้คนน้อย ไม่ต้องต่อแถว พุ่งตรงไปรับได้เลย ...

รับอาหารเสร็จแล้ว สิ่งที่ขาดไม่ได้ของอาหารเกาหลีก็คือ เครื่องเคียง ซึ่งของที่นี่เป็นแบบบริการตัวเอง ตักเท่าที่ตัวเองต้องการ เมนหลักทุกวันที่ต้องมีคือ กิมจิ!  นั่นเอง แต่คนที่นี่กินกันเก่งมาก เยอะมากกกกกก... ทำให้เราต้องกินเยอะตามไปด้วย (หรา)

 หน้าตาอาหารที่เลือกมา จำชื่อไม่ได้แล้ว แต่ปกติเมนู 2500 วอน จะไม่มีเนื้อสัตว์ (ฮ่าๆ ) ... แต่ที่โป๊ะหน้าตอนนี้น่าจะเป็นทูน่านะ 

กินๆ กันให้เกลี้ยง หรือไม่เกลี้ยง แต่เมื่อกินเสร็จแล้ว ต้องมาคืนถาดอาหาร ... ขนาดการคืนถาดยังทันสมัยเลย ดูดิ 

แยกถาด แยกช้อน แยกซ้อม อีโมด้านหลังจะได้ไม่เหนื่อยมากเนาะ ...

เหมือนโรงอาหารที่อื่น มีน้ำดื่มบริการให้ฟรี มีกระดาษทิชชู่และกระจกให้เช็คตัวเองก่อนออกไปพบโลกภายนอกด้วย ... เจ๋งเว่อร์ !!!




https://www.facebook.com/sogangbychickimilk/

หวังว่าจะมีโอกาสได้อัพเนื้อหาใหม่ๆ อีกนะ

ตอนนี้เปิดเพจแล้ว ไปกดไลค์กันได้ค่าาา...

한국에서 알게된 것

한국에서 알게된 것

나는 태국에 있을때 한국 드라마를 별로 안 봐서 한국에 대한 것을 조금 밖에 몰랐다. 그래서 한국에 오기 전에 '한국사람 문화'라고 검색해 보니까 생각했던 것과 좀 달았다. 왜냐하면 검색하기 전에 장점만 신경을 썼다. 한국은 아늑한 나라인 줄 알았다.

첫 번째는 물가가 비싸지 않은 줄 알았다. 아무나 먹고싶으면 그냥 자유럽게 살 수 있을 줄 알았다. 정확히 그렇지 않다. 나는 원래 우유를 좋아해서 태국 있을 때 날마다 우유를 마셨다. 태국에 이쓸 때 1000 원으로 우유를 사면 3-4 개 살 수 있었는데 한국에서 사면 1 개 못 살 수 있다. 그래도 한국 우유를 마셔 보니까 태국 우유보다 더 맛있다. 다양한 음식도 많이 있다. 그러니까 엄마랑 이야기해야 한다. 엄마랑 이야기할 때 엄마가 하국 생활이 생각보다 돈이 든다고 했다. 엄마가 아르바이트를 했으면 좋겠다고 했다. 그 다음에 나는 한국 아르바이트 생활을 시작했다. 다행히 아는 태국 친구 나한테 연락했다. 요즘 취직하는 사람이 없어서 같이 일하면 좋겠다고 했다. 그 때 기분이 정말 기뼜다.

두 번째, 발음 문제이다. 나는 한국에 처음 왔을 때 한국어 발음에 신경을 안 섰다. 식당에 가서 주문할 때 고생이 많이 했다. 내가 아저씨한테 제육볶음을 달라고 했는데 발음 안 좋아서 새우볶음밥이 나온 적이 있다. 그리고 그 아저씨는 내가 한국말 잘 못 해서 매번 식당 갈 때 인사하면서 웄는다.

새 번째를 한국어를 공부하는 것이다. 여기서 공부하기 전에 한국에서 1년 동안 공부하면 자연스럽게 말할수 있을 줄 알았다 사실은 그렇지 않다. 지금은 아직 간단한 문장만 이야기할 수 있다. 또 3 급 문법 별로 사용하지 않는다. 정말 후회된다.