วันพฤหัสบดีที่ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557

[Photography] - Cat In Soi (แมวในซอย)


จบ Mission "Cat In Soi" (แมวในซอย) ดังที่ได้ตั้งใจไว้แล้ว ตอนนี้ก็ถึงเวลาลงรูป

หลังจากแอบถ่ายแมวในซอยมาสักพัก (ประมาณหนึ่งเดือน ไปบ้างไม่ไปบ้าง)
ครั้งแรกถ่ายน้องๆ ด้วยกล้องโทรศัพท์ Samsung S4 ชอบภาพวันแรกที่ได้เจอน้องๆ มากกว่า เพราะมีหลายตัวมาก ประมาณ 10 ตัวได้ แต่พอหลังจากนั้น สงสัยน้องๆ จะรู้ตัวว่าจะโดนแอบถ่าย เพราะหายไปกว่าครึ่ง .__.)

ภาพทั้งหมดถ่ายโดย Fuji X-A1 ช่วงแรกๆ ที่ได้กล้องมายังงงเบลอๆ กับระบบและการใช้ แสงจะ over เป็นส่วนใหญ่เพราะยังหาปุ่มชดเชยแสงไม่เจอ แต่ตอนนี้เจอแล้ว (ฮ่าๆ)  ถือว่าได้ทดสอบกล้องด้วยการถ่ายน้องแมวกัน ก่อนอื่นขอบอกเลยว่าตอนนี้หลง Fuji มาก สีสวยถูกใจ ใช้ง่าย ภาพคม ... ตอนนี้รักน้องฟูจิสุดๆ ถึงขั้นเลิกถ่ายรูปในมือถือไปแล้ว :3

Fuji X-A1 เป็นกล้อง Mirorless สลายเงินให้กับน้องฟูจิตัวนี้ไปในราคาโปรโมชั่นแบบ 2 เลนส์ ได้เลนส์ 16-50 กับ 55-230 ราคาคุ้มค่าเมื่อเทียบกับการซื้อเลนส์เดียว ราคาเลนส์เดียวจะอยู่ที่ 16,xxx ถ้าซื้อ 2 เลนส์จะอยู่ที่ 20,xxx บาท ถ้าใครซื้อ 2 เลนส์มาแล้วไม่ได้ใช้เลนส์เทเล สามารถนำไปขายได้ในราคาได้ค่าขนมเพิ่ม ปกติแล้วเลนส์เทเล 55-230 อยู่ที่ 12,xxx แต่ถ้าใครที่ซื้อในโปรสองเลนส์มาแล้วไม่ได้ใช้ ก็เอามาขายต่อได้ที่ราคาราวๆ 7,000-8,000 บาท กรุบกริบๆ ได้ค่าขนมเล็กน้อย เป็นการลงทุนอีกแบบ (หรอ '-' )

กลับมาที่น้องแมวๆ ในซอยของเรา เวลาประมาณ 5 โมงเย็นนิดๆ  ปั่นจักรยานออกไปหาน้องแมวๆ ในซอยใกล้บ้าน ถ้าไปก่อนนี้ไม่เจอ เคยลองแล้ว ต้อง 5 โมงเย็น น้องๆ ถึงจะออกมา ออกมากินข้าวบ้าง มาวิ่งเล่นไล่กันบ้าง เกาะตามรั้ว นอนกลางถนนบ้าง แสงตอน 5- 6 โมงขอมอบมันแด่น้องแมวๆ ในซอยแห่งนี้

น้องๆ กลัวคนมาก เข้าใกล้เกิน 1 เมตรไม่ได้เลย ความจริง 2 เมตร น้องก็วิ่งหนีกันแล้ว .__.) เราไม่ได้กินแมวนะ เรามาดี อยากเล่นด้วย(มากๆ) ไปหาน้องมาตั้งหลายวัน จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้จับเลยสักตัว ทำให้รูปที่ดูใกล้ๆ ส่วนใหญ่คือครอปมานั่นเอง (ฮ่าๆ) และการครอปนี่เองทำให้ค้นพบความคมของน้องฟูจิ X-A1 ...มันคมจริง  รักเลย <3

ห้าโมงแล้วๆ ช่วงนี้มืดไวด้วย รีบถ่ายน้องๆ กัน เดี๋ยวแสงจะหมด



ถ่ายน้องตัวนี้ได้เยอะสุด เพราะน้องออกมาทุกวันที่ไปหา แล้วก็ไม่ค่อยวิ่งหนีไปไหน ถ้าไม่เข้าไปใกล้น้องมาก น้องชอบมองกล้อง ชอบนั่งท่าแบ๊ว (ดังเช่นในรูป) เห็นแล้วอยากกอดมาก แต่เข้าใกล้ไม่ได้ ;__;



ไม่แน่ใจว่าแมวทุกตัวที่วิ่งเล่นในซอยบ้านหลังไหนเป็นเจ้าของ เพราะบางวันมาน้องก็มุดเข้าหลังนี้ที หลังโน้นที เคยเจอคุณป้าคนหนึ่งมาให้อาหารน้องๆ เหมือนกัน เขาก็ดูงงๆ ว่านี่มาถ่ายอะไร (ฮ่าๆ) แต่ก็ดีที่คุณป้าไม่ไล่ 
 น้องมองกล้องอีกแล้ว น่ารัก >3< 
Someone is watching You รู้ไหมนะ?

ได้แต่มองเธอข้างหลัง ...

แมวกับรั้วบ้านเป็นของคู่กัน ไม่เคยได้ยินใครสักคนว่าไว้ ... พอเจอน้องแมวในซอยเลยว่าไว้ซะเอง น้องๆ ชอบขึ้นรั้วกันมาก แต่ละวันขึ้นไม่ซ้ำหน้า มาวันนึงเจออีกตัว มาอีกวันก็อีกตัว แถมยังไม่ขึ้นพร้อมกันอีก ไม่รู้ทำไม แบ่งเวรกันเล่นรั้วบ้านหรืออย่างไร ? 

 รูปนี้ #nofilter แต่ crop เข้าซะ ...
 มโนว่าน้องมอง 

ว่ากันด้วย Fuji X-A1 สักนิด เลนส์ที่ได้มาเป็น 16-50 พอปรับที่ 16 จะกลายเป็นเลนส์ไวด์ดีๆ นี่เอง ส่วนตัวชอบมาก เพราะ Canon ไม่ได้ให้สิ่งนั้นมา แต่บางครั้งมันไวด์มากก็ยังไม่ชิน คนที่ชอบถ่ายภาพมุมกว้างคงถูกใจ เคยได้ยินคนเล่นฟูจิหลายคนทิ้งเลนส์ฟิกซ์เพราะรักความไวด์ของเลนส์ตัวนี้ด้วย ว้าว O.O


น้องแมวเหม่อมองท้องฟ้า 

อีกหนึ่งเรื่องที่น่าขำขันคือหาจุดโฟกัสของกล้องไม่เจอ เพราะตั้งค่าผิด ไปเลือกโฟกัสใบหน้า ทำให้เลือกจุดโฟกัสไม่ได้ เพราะมันจะหาจุดโฟกัสอัตโนมัติ มีช่วงหนึ่งที่ถ่ายแมวแต่โฟกัสใบไม้ โฟกัสบ้าน กว่าจะได้โฟกัสเลือกเองกลับมา ก็มั่วอีกหลายวัน 

 รักน้องแมวตัวนี้จัง ... ดูไร้เดียงสา 

 แมวมองๆ อยากลงมาเล่นด้วยกันก็บอกดิ 

น้องแมวอีกหนึ่งตัว ตัวนี้ไม่ใช่ตัวเดียวกับตัวแรกใช่ไหม ใครรู้บอกที ... ไม่ใช่สิ ไม่ใช่ ... ตาคนละสีกัน ตัวนี้ก็เข้าใกล้ง่าย แต่รูปก็ครอปมาอยู่ดี ครอปเข้าใกล้พอควร แต่รูปก็ยังคมอยู่ เห็นตาน้องใสแจ๋วเลย แอบเสียวน้องๆ อยู่ใกล้สายไฟเหมือนกันนะเนี่ย  


แสงส้มเริ่มมา ... แมวส้มเลย เบลอเลยด้วย


กับรั้วกับเสายังไม่หมด อย่างที่บอกว่ารั้วบ้านกับแมวเป็นของคู่กัน แต่บางครั้งน้องก็เล่นท่ายากเนาะ 



แมวตัวนี้เพิ่งได้เจอหน้ากันตอนช่วงหลังๆ หน้าตาน้องไม่ชวนเข้าใกล้เท่าไหร่ แต่ก็ยังอยากเข้าใกล้อยู่ดี แล้วเป็นอย่างที่คิด แค่ขยับเหมือนจะเข้าหา น้องก็วิ่งพรวดไปกับรั้วทันที ... นี่ก็เลยต้องหยุดเพราะกลัวน้องจะร่วงลงมา ...ก็ได้ๆ ไม่ตามแล้วก็ได้ ;_;)

อีกตัวก็เล่นของสูงเช่นกัน ไปปักหลังอยู่ใกล้ป้ายด้วย ความหมายป้ายก็ดี ตอนถ่ายไปได้ยินเสียงน้อง(ที่มโนขึ้นมาเอง)บอกว่า "ทุบตึกได้แต่อย่าทุบหนูนะ ช็อตนี้น้องมองกล้อง เป็นรูปเดียวที่มองและโชคดีที่ถ่ายทัน


 ภาพต่อจากนี้เป็นภาพในช่วงที่แสงใกล้จะหมด white balance อะไรนั้นลืมไปหมดเพราะกลัวเก็บช็อตน้องแมวไม่ได้ ... เริ่มรู้สึกจิตนิดๆ เมื่อเห็นแมวปีนขึ้นรั้ว ต้องถ่ายๆ ต้องเก็บๆ (ฮ่าๆ)




 อยากจะขออุ้งเท้านั้นมาสัมผัส

น้องดูเป็นแมวไร้เดียงสาและบริสุทธิ์จัง ตาแป๋วเชียว 

อีกหนึ่งมุมมองที่ได้มาจากการถ่ายแมวในซอย นอกจากการใช้ชีวิตบนถนนโดยระมัดระวังแล้ว น้องๆ ยังต้องแฮปปี้กับการอาศัยอยู่ใต้รถยนต์ที่เข้าออกมาแวะจอดในซอย แถมยังอยู่กันเป็นกลุ่มด้วยนี่สิ อยากรู้จังว่าน้องคุยไรกันไหม อยากเข้าใจภาษาแมว ._.


 มองๆ มนุษย์

ตาหนูคมจังเลย

ตั้งแต่เอากล้องฟูจิไปถ่ายในแมวในซอย ได้หยิบเลนส์เทเลมาลองแค่ครั้งเดียว รู้สึกชอบเลนส์ 16-50 มากกว่า การที่เราคิดว่าตัวเองอยู่ใกล้จากวัตถุมันทำให้เราเข้าหาวัตถุมากขึ้น อย่างกับน้องแมวทั้งหลาย แม้รู้ว่าน้องกลัวมนุษย์อย่างเรา แต่มันก็ต้องสร้างเทคนิคในการใกล้ชิดบ้างสิเนาะ แม้ไม่ได้สัมผัสขนนิ่มๆ แต่ได้ใกล้ขึ้นอีกสักนิดก็ยังดี ... ลาก่อนเทเล พี่ครอปได้ๆ :D

น้องแมวตัวต่อไป เป็นแมวที่วันแรกไม่ได้เจอ เพิ่งจะได้เจอหน้าตอนช่วงหลังๆ น้องไปอยู่ไหนมาก็ไม่รู้ แต่พอป๊ะกัน น้องก็มาพร้อมร่องรอยแห่งประสบการณ์ แผลแดงข้างแก้มมาเลยนะไอ้หนูนักสู้ ไม่รู้ไปฟัดกับใครที่ไหนมา 




ด้วยความสัตย์จริง อยากเข้าใกล้แมวตัวนี้มาก น้องสีแปลกจากแมวตัวอื่น เหมือนแมวการ์ฟิลด์เลย น่าเอ็นดูมากๆ แต่พอจะเข้าใจ เช่นเคย..น้องวิ่งหนีเตลิดเหมือนเจอผี นี่ขนาดแค่นั่งลงถ่ายรูปแบบห่างๆ น้องยังดูตกใจเลย ... พี่มาดีจริงๆ นะหนู ._.)



มาถึงอิริยาบถสำคัญกันบ้าง นั่นก็คือการกินนั่นเอง ความจริงแล้วเห็นน้องกินข้าวกันหลายครั้งแล้วนะ แต่วันที่ได้เห็นไม่ได้เอากล้องไปด้วย อดไป พอช่วงหลังมาน้องก็ไม่ได้กินกันเป็นกลุ่ม แยกกินกันคนละเวลา อดได้โมเม้นท์ดินเนอร์ร่วมกันเลย 



หม่ำๆ ใครมาใกล้ก็ไม่สนแล้ว จะหม่ำๆ

ได้ช็อตเดี่ยวๆ มาเยอะแล้ว อยากได้ภาพรวมบ้าง แต่กว่าจะได้นี่ก็วันสุดท้ายแล้ว แถมยังไม่ชัด เบลอมาอีก ตื่นเต้นมากตอนเห็นน้องๆ เดินเข้าไปรวมตัวกัน มือนี่สั่นเลย เบลอเลย ฮ่าๆ 



รวมตัวๆ 

ใกล้จะหมดแล้ว ขอปิดท้ายด้วยรูปเดี่ยวๆ ของน้องๆ กันบ้าง เป็นวันสุดท้ายที่ไปถ่ายแล้ว คิดถึงเด็กๆ นะ อยากจับนะรู้ยัง ?  ;______;)





 แค่เธอมองมา โลกทั้งใบก็สดใสแล้วนะ ^^
 รักท่านี้ของน้องมากกกกกกกกกกกกก <3 
อยากวิ่งเข้าไปอุ้มกลับบ้านทันทีทันใด 


สุดท้าย ท้ายสุดแล้ว ขอลาไปกับช็อตนี้ ... เบลอๆ แต่ชอบแมวซน


เป็นการไปส่องแมวพร้อมลองกล้อง เป็นคนที่เกียจอ่านคู่มือการใช้ ชอบที่จะมั่วเองมากกว่า ขอบคุณน้องแมวที่ให้ไปลองนะจ๊ะ แล้วก็ขอบคุณเจ้าของบ้านที่ไม่ออกมาไล่กัน ... แต่เราตกหลุมรักแมวซอยนี้แล้วจริงๆ ทุกวันนี้ต้องเปลี่ยนเส้นทางกลับบ้านเพื่อไปหาน้องแมว แม้จะอ้อมบ้างแต่ก็สู้! 



หวังว่าจะได้มีมิชชั่นถ่ายรูปให้ตัวเองอีก :)














วันเสาร์ที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557

[Diary] - We are all grown up and ready to move on


TaoKacha Let's Fight หรือจะไฝว้ คอนเสิร์ต
Nov. , 2 , 2014


After leaving from monitoring 24 hours in Magnolia's House, here is the 4th TAOKACHA concert, including mini concert, that I had a chance to participate. Due to planning to study aboard since I am graduated, I never expected I would be in the part of last concert ( it was quite appalled to say the word 'LAST' but they have already said that). Anyway, I have to say thank you to my MOM who ask me to wait until the graduation ceremony finished because that made me can be a part of this wonderful moment. :) 


After counting down for almost 2 months since the pre-sale ticket had launched, the long-awaited day arrived. The more calendar turned to the new day, the more I didn't want it to begin. I smelt something differently since the pre-sale day. Really didn't know what were going on with perfect relationship during 3 years. Sometimes,  it seemed very difficult to show their relationships. I love the way they can be yourselves, the way they can express or show how they feel to another one, the way the can touch each other without hesitation. By the way, those kinds of things have been taken place because of this concert. 




It been a long time since I haven't seen their faces but there was always the place that it hasn't been replaced. No matter how long I haven't seen them but every time when it happens, I'm always glad to be there, to feel grateful to myself that I am still feeling the sam way.
Like some parts of my heart is beating but it cannot work and it will work again when I can see you both. :)

For latest concert, TaoKacha Let's Fight Concert
Honestly, I didn't prefer the song's list. Most of them I didn't familiar with but TAOKACHA did a great job (too much flattering). In every segment of concert, I did enjoy and I barely saw the watch but when I noticed the time, I realized that ... I didn't want it to be ended... Why 3 hours ran so fast..WHY ? 




Love the way people monitoring TAOKACHA through their lens and camera.
Paying attention to snap this shot more than the artist on stage. (lol)




To Kacha, your voice have developed a lot since the first time I heard you sang. This is very distinctive now. Kacha's tone reminds me to the song when I was 13. I miss this sound, I really do :) (too much fluttering again)


Be strong to move on with two hands and one heart, Bro 

Comparing with the 1st concert (Atlove the series), this latest one had less adorable moment. I cannot say which one I do like most. I just like the way they can be yourselves, be 100% yourselves. 




The most memorable song would be 'Thee-Whang' (ที่ว่าง). They closed the show with this song. To tell the truth this was the first time I was into this song. 
The meaning was deeply. Some spaces are an important complement. Like Kacha tweeted  "we're the jigsaw that come to complete this beautiful picture". A person who comes to make the beautiful memory. 

The part that many people ingrained in their minds was be
Kacha : Every time I close my eyes I will always see everyone in front of me and TAO will always on my right. 
TAO: When I close my eyes, Kacha will always on my left and our space between left and right is you (fan).

It's not only TaoKacha has grown up but I am the one who has grown up too. Now they are ready to move on with the pieces of  failure and success in the part. They are going to higher stage as same as all of us. As long as we're breathing, we need to struggle to be alive. Meanwhile watching them move to another step, don't forget to catch your dream. 

Following them for 3 years have become and built some parts of mine inevitably. To become myself today and altogether, they gave me something. 

Don't let love ruin life, take it as a map to lead us to the destination. Therefore, I will take this love map to approach the destination :) 

"THANK YOU TaoKacha"

 This is the story of your hand and his shoulder ❤.
I wish your hands and his shoulder will always be there for each other 
as long as the real final day arrive. 


Someone said that Life is more charming because it has the ending point. Like everything in this world, there's nothing to stay last long forever. Everything has an expired date to make it be more charming. But this concert shouldn't be counted in. TaoKacha's concert is getting more charming in every time and now I still don't believe that it will be the last concert of them. 



My TaoKacha concert happens in every time when you stay together, TAOKACHA.